Jako dziecko czytałem, że nowe przeszczepy pomidorów można rozpocząć od oderwania odrostów i włożenia ich do ziemi doniczkowej, aby uzyskać nowe korzenie. Spróbowałem tego i nawet bez kopuły nawilżającej przyssawka zakorzeniła się w ciągu dwóch tygodni. Zachwycony tym, że znalazłem zupełnie nowy sposób tworzenia roślin, spróbowałem wycinać sadzonki z krzewów i drzew. Kiedy nie były tak skuteczne jak pomidor, zacząłem się zastanawiać, dlaczego niektóre rośliny dają lepsze sadzonki niż inne.
W ciągu ponad 20 lat, odkąd ukorzeniłem tę pierwszą przyssawkę pomidorów, nauczyłem się znacznie więcej o niesamowitej nauce rozmnażania roślin przez sadzonki. Oto, co musisz wiedzieć, aby odnieść sukces dzięki tej przydatnej technice.
Begonie należą do roślin najłatwiejszych do wyhodowania z sadzonek. Większość szybko tworzy sadzonki z kawałków liści, łodyg lub kłączy.
Czym są sadzonki?
Rozmnażanie cięcia to technika, w której korzeń, łodyga lub liść jest usuwany z rośliny i umieszczany w optymalnych warunkach, aby umożliwić tej części rośliny, zwanej również propagulą, zregenerować brakujące organy. Ta forma rozmnażania wegetatywnego pozwala ogrodnikom na wykonanie identycznej kopii rośliny, zwanej klonem. Chociaż szczepienie lub hodowlę tkankową można również wykorzystać do tworzenia klonów, użycie sadzonek jest najlepszą opcją dla początkujących, ponieważ jest stosunkowo szybkie, niedrogie i łatwe do wykonania. Idealnie do takiego rozsadzania nadaje się Agapant afrykański.
Ale dlaczego miałbyś przyklejać sadzonki zamiast siać nasiona? Kiedy powstają nasiona, genetyka dwóch roślin rodzicielskich jest mieszana, a proces ten może powodować duże zróżnicowanie między potomstwem. W przeciwieństwie do tego, klony roślin z sadzonek będą miały jednolity wzrost i bardzo małą zmienność między nimi. Jeśli roślina jest sterylna lub ma trudności z wytwarzaniem nasion, pobranie sadzonek może być jedynym sposobem, aby uzyskać więcej.
Sadzonki łodyg to główna technika rozmnażania stosowana przez ogrodników, więc zrozumienie nauki stojącej za ich podróżą od propagule do nowej rośliny może pomóc Ci odnieść większy sukces w swoich przedsięwzięciach.
Skorzystaj z dodatkowej chusteczki
Po pobraniu sadzonka musi zregenerować korzenie, aby szybko przywrócić swoją zdolność do przepuszczania wody i pobierania składników odżywczych z gleby. Korzenie wyrastające z łodygi lub liścia nazywamy przypadkowymi , ponieważ pojawiają się tam, gdzie się ich nie spodziewamy. Rośliny dzielą się na dwie kategorie, gdy tworzą nowe korzenie na łodydze: albo mają wstępnie uformowane korzenie, albo muszą tworzyć nowe korzenie po zranieniu.
Wstępnie uformowane inicjały korzeni w łodygach pozostają uśpione do momentu wykonania cięcia łodygi. Następnie, gdy sadzonka jest umieszczona w odpowiednich warunkach, rozwijają się i wyłaniają korzenie. Możesz zobaczyć, jak ta wspaniała adaptacja może być bardzo przydatna w przyrodzie. Jeśli łodyga wejdzie w kontakt z ziemią lub wodą, może natychmiast znaleźć kupno, jeśli korzenie są już założone — montaż nie jest wymagany! Pomidory i inne gatunki mają wstępnie uformowane inicjały korzeni w swoich łodygach. Ze względu na tę cechę gatunki te bardzo szybko się ukorzeniają i przy niewielkiej pomocy ogrodnika. Na przykład, kiedy moi uczniowie wzięli sadzonki słodkich ziemniaków i zanurzyli je w wodzie, zaobserwowaliśmy nowe korzenie pojawiające się w ciągu dwóch dni.
Po wykonaniu cięcia tworzą się korzenie zranione. Auksyna, naturalnie występujący hormon roślinny, powoduje zmianę ról istniejących komórek i rozpoczęcie tworzenia nowych korzeni. Możesz wspomóc ten proces, nakładając hormon ukorzeniający na dolny koniec cięcia.
Po wykonaniu cięcia tworzą się korzenie zranione. Auksyna, naturalnie występujący hormon roślinny, powoduje zmianę ról istniejących komórek i rozpoczęcie tworzenia nowych korzeni. Możesz wspomóc ten proces, nakładając hormon ukorzeniający na dolny koniec cięcia.
Jednak nie wszystkie gatunki mają wstępnie uformowane inicjały korzeni. Aby rozmnożyć sadzonki z rośliny, która nie ma tego typu uśpionych korzeni, ogrodnik musi wywołać wzrost nowych korzeni poprzez zranienie. Winogrona ( Vitis spp. i cvs., Strefy 4–10), wiciokrzew ( Lonicera spp. i cvs., Strefy 3–10), powojnik ( Clematis spp. i cvs., Strefy 4–9), róża ( Rosa spp. i cvs., Strefy 3-9) i fig. ( Ficus spp. i cvs., Strefy 7-11) są przykładami roślin, w których korzenie indukowane przez rany uformują się po ścięciu łodyg.
Kiedy łodyga zostanie zraniona, tkanka zacznie rosnąć i zagoić się w miejscu, aby uszczelnić łodygę. Roślina zacznie wtedy wytwarzać nowe korzenie z istniejących komórek, które zwykle znajdują się w pobliżu tkanki naczyniowej w łodydze. Ale coś musi skłonić te komórki do zmiany ról i tu właśnie pojawia się auksyna.
Przedstawiamy auksynę, zaklinacza korzeni
Cięcie propagacji byłoby znacznie trudniejsze, gdyby nie auksyna. Ten hormon roślinny odgrywa kluczową rolę w wydłużaniu się komórek, umożliwiając tworzenie korzeni i zginanie łodyg w odpowiedzi na światło. Bardzo trudno jest zwiększyć rozmiar komórek roślinnych ze względu na ich sztywne ściany komórkowe. Auksyna działa poprzez zakwaszenie tych twardych ścian komórkowych, czyniąc je bardziej giętkimi i zdolnymi do wydłużania się. W miejscu rany auksyna sygnalizuje roślinie rozpoczęcie wzrostu nowego korzenia.
Jak auksyna dostaje się do rany? Auksyna jest syntetyzowana w nowych tkankach roślinnych, takich jak młode liście i merystemy pędów, a następnie jest transportowana w dół do korzeni, gdzie pomaga zainicjować nowy wzrost pod ziemią. Ważną zasadą dotyczącą auksyny jest to, że może być transportowana tylko w jednym kierunku. Kiedy łodyga jest ścinana, auksyna gromadzi się na końcu cięcia, które pierwotnie znajdowało się bliżej korzeni, pomagając w rozwoju nowych korzeni w tym miejscu.
Biorąc pod uwagę jednokierunkowy charakter transportu auksyn, możesz zrozumieć, dlaczego przyklejenie prawidłowego końca cięcia do podłoża jest tak ważne. Jeśli przykleisz sadzonkę do góry nogami, korzenie nadal będą próbowały uformować się na końcu, który był bliżej korzeni, zanim został usunięty z rośliny.
Możesz również dodać auksynę do miejsca rany, stosując hormon ukorzeniający, dostępny dla ogrodników domowych w postaci proszku, żelu i płynów. Ale niezależnie od tego, czy auksyna jest naturalnie wytwarzana wewnątrz sadzonki, czy stosowana, zawsze będzie koncentrować się na korzeniu sadzonki.
Wybierz metodę cięcia łodyg w zależności od tego, jak roślina rośnie
Sadzonki często dzieli się na cztery kategorie. W przypadku bylin i roślin jednorocznych ogrodnicy biorą sadzonki zielne. W przypadku roślin drzewiastych opcjami rozmnażania są sadzonki iglaste, sadzonki liściaste i sadzonki półtwarde. Kategorie te nie odnoszą się do gatunku drewna, ale do wieku ścinanej gałęzi.
Sadzonki zielne mają dużą elastyczność. Mogą tkwić przez cały rok, nawet zimą, o ile roślina nie zostanie zabita do ziemi, a rozmnażanie odbywa się w pomieszczeniu. Chociaż można traktować sadzonki zielne auksyną, aby ujednolicić ukorzenianie, zwykle nie jest to konieczne. Rośliny często uprawiane z sadzonek zielnych obejmują pomidory, słodkie ziemniaki, mamusie ogrodowe ( Chrysanthemum spp. i cvs., Strefy 5-9), poinsecję ( Euphorbia pulcherrima i cvs., Strefy 9-11) i geranium ( Pelargonium spp. i cv., Strefy 9–11).
Sadzonki iglaste wykazują bardzo niedawny wzrost, poniżej dwóch miesięcy, miękkich tkanek łodyg na roślinach drzewiastych. Tkanka nie powinna być za słaba, ale też nie za sztywna. Sadzonki te należy szybko przykleić, ponieważ po usunięciu z rośliny stają się bardzo wiotkie. Forsycja ( Forsythia spp. i cvs., Strefy 4-9), jagody ( Vaccinium spp. i cvs., Strefy 2-8), mirt krepowy ( Lagerstroemia spp . i cvs., Strefy 7-9) i weigela ( Weigelaspp. i cvs., Strefy 4-9) wszystkie sadzonki drzew iglastych dobrze ukorzenione.
Drewno liściaste • Róże
Sadzonki liściaste znajdują się na drugim końcu spektrum. Ta tkanka łodygi jest uśpiona i można ją pobrać późną jesienią lub zimą. Ponieważ te sadzonki najlepiej przyklejają się, gdy tkanka nie rośnie aktywnie, są to jedne z najłatwiejszych sadzonek dla amatorów. Zazwyczaj nie ma wymogu zamgławiania gatunków liściastych; jednak rośliny zimozielone wymagają mgły, ponieważ nadal zachowują swoje liście. Niektóre gatunki czerpią korzyści z zastosowania hormonów ukorzeniających. Gatunki, które dobrze sprawdzają się jako sadzonki twardego drewna, to wierzba, róże, surówka ( Catalpa spp. i cvs., Strefy 4-9), morwa ( Morus spp. i cvs., Strefy 4-8), chiński frędzlowiec ( Loropetalum chinense i cvs ., Strefy 7–9), czyste drzewo ( Vitex agnus-castusi cvs., Strefy 6–9) i buttonbush ( Cephalanthus occidentalis i cvs., Strefy 5–10).
Sadzonki półtwarde znajdują się pomiędzy pozostałymi dwoma typami. Ich tkanka nie jest ani zbyt miękka, ani zbyt twarda. Zwykle ma od dwóch do sześciu miesięcy i wciąż ma kilka liści. Sadzonki półtwardego drewna dobrze sprawdzają się w przypadku wiecznie zielonych gatunków liściastych, takich jak kamelia ( Camellia spp. i cvs., Strefy 6–10), ostrokrzew ( Ilex spp. i cvs., Strefy 5–9), japoński pittosporum ( Pittosporum tobira i cvs. , Strefy 9–10) i azalia ( Rhododendron spp. i cvs., Strefy 3–9).
Dzięki